بررسی و نقد نگاشت سوّم سند برنامه‌ی درسی ملّی جمهوری اسلامی ایران با تکیه بر ایده‌ی جهان- محلی شدن رابرتسون

هدف این مقاله، بررسی و نقد نگاشت سوّم سند برنامه‌ی درسی ملّی جمهوری اسلامی ایران با تکیه بر ایده‌ی جهان- محلی شدن رابرتسون است. با استفاده از روش‌های تحلیل مفهومی، استنتاج و توصیفی- انتقادی، مباحث در 3 بخش ارائه شده است. ابتدا، نظریه‌ی جهانی شدن رابرتسون ارائه شده، سپس با بیان ضعف و کاستی‌های موجود در نظریه‌ی جهانی شدن، به معرفی ایده‌ی تکامل‌یافته‌تر «جهان- محلی شدن» رابرتسون پرداخته شده است. در پایان، با تکیه بر این ایده که هم به امر جهانی نظر دارد و هم به امر محلی، مُدل مطلوب سند برنامه‌ی درسی ملّی، جهان- محلّی تلقّی گشته است. بر این اساس، نگاشت سوّم سند برنامه‌ی درسی ملّی جمهوری اسلامی ایران مورد بررسی و نقد قرار گرفته است. یافته‌ها حکایت از آن دارد که این سند منطبق با معیارهای اسلامی و بومی، فرصت‌های یادگیری را برای فراگیران فراهم آورده است. بنابراین، روح یا منطق حاکم بر این سند، بازگشت به خود، اجتناب از خودبیگانگی و احیای ارزش‌های اسلامی- ایرانی می‌باشد. علاوه بر این، تصوّر و برداشت رایج و نادرست در باب جهانی شدن و هویّت موجب شده است این برنامه به سوی امر محلّی و خاص‌گرایی تمایل پیدا کند و از مُدل مطلوب جهان- محلّی فاصله داشته باشد.